کمانچه

 

کمانچه از سازهای زهی آرشه‎ای مقید است که در ساخت آن، چوب، پوست، استخوان و فلز به کار رفته‏اند. طول کمانچه از پایه‎ی فلزی تا صراحی (قسمت بالایی سرپنجه) حدود 75 سانتی متر است. کمانچه را در حالت نشسته می‎نوازند، به این صورت که ساز به طور عمودی در دست چپ نوازنده قرار می‎گیرد و انگشت‎های همین دست در طول دسته حرکت می‎کنند و آرشه (کمانه) با دست راست به صورت افقی، در حرکات رفت و برگشت، بر سیم‎ها کشیده می‎شود. کمانچه پایه‎ای به شکل میله‎ی فلزی دارد که زائده‎ی پهن انتهای آن روی پا یا زمین قرار می‎گیرد. این ساز معمولا از چوب کهنه و عمل آمده‎ی درختان گردو، توت و افرا می‎سازند.

کاسه‎ی طنینی

کاسه‎ی طنینی تقریبا کره‎ای شکل و تو خالی است و در سطح بالایی آن دهانه‎ای باز وجود دارد که بر آن پوست کشیده می‎شود و خرک روی پوست قرار می‎گیرد. سطح بیرونی کاسه اغلب با قطعاتی از صدف یا استخوان تزیین می‎شود. در ساخت بعضی کمانچه‎های محلی، پشت کاسه نیز باز است که صدا دهی قوی‎تری دارد.

پوست

پوست دهانه از قسمت نازک پوست عمل آمده‎ی چهار پایان، از جمله آهو، بز و بره انتخاب می‎شود.

خرک

خرک کمانچه از جنس چوب و گاه استخوان معمولا به طول 4 و ارتفاع 2 سانتی‎‏متر است و با دو پایه‎ی کوچک خود روی پوست کاسه قرار می‎گیرد. خرک را کمی کج قرار می‎دهند، به صورتی که طول سیم اول را کمتر و طول سیم چهارم را زیادتر کند. روی خرک شیارهای کم عمقی وجود دارند که فاصله‎ی سیم‎ها را نسبت به هم ثابت نگه می‎دارند.

دسته

دسته‎ی کمانچه مانند لوله‎ای تو پر از چوب است به طول تقریبی 25 و قطر تقریبی 3 سانتی‎متر که به حالت مخروط وارونه ساخته می‎شوند، یعنی قطر آن در محل اتصال به کاسه باریک‎تر می‎شود. دسته که فاقد دستان بندی ست از یک طرف به کاسه و از طرف دیگر به سرپنجه ختم می‎شود.

سرپنجه

سرپنجه در ابتدای طول دسته و از جنس چوب است که سطح رویی آن تو خالی‎ست و چهار گوشی، دو به دو در طرفین آن قرار دارند. در قسمت بالای سر پنجه زایده ای به نام صراحی، تاج یا تنگ قرار دارد که به طول ساز می‎افزاید.

گوشی‎ها

کمانچه 4 عدد گوشی به تعداد سیم های ساز و به صورت میخ سر پهن از جنس چوب دارد که دو به دو در طرفین سر پنجه قرار گرفته‎اند. قسمت پهن گوشی که دست نوازنده برای کوک کردن ساز، به چپ و راست گردانده می‎شود بیرون سرپنجه است و قسمت باریک و انتهای آن داخل فضای خالی سرپنجه است و یک سر سیم دور آن پیچیده می‎شود.

شیطانک

استخوان یا چوب باریک و کم ارتفاعی‎ست به عرض دسته که بین سرپنجه و دسته قرار دارد و سیم‎ها از روی شیارهای کم عمق آن عبور می‎کنند و به گوشی‎ها می‎روند.

سیم‎گیر

قطعه‎ای ست کوچک از چوب یا فلز که در انتهای بدنه‎ی کاسه نصب و گره یک سر سیم‎ها به آن بسته می‎شود.

پایه

میله ای ست باریک و فلزی متحرک به طول 10 سانتی متر که هنگام نوازندگی یک سر آن با پیچ به ته کاسه بسته می‎شود و انتهای آن که زایده ای پهن دارد روی پا یا زمین قرار می‎گیرد.

تعداد و جنس سیم‎ها

کمانچه دارای 4 سیم فلزی با ضخامت های متفاوت است. استفاده از یک آکورد کامل سیم‎های ویولن برای کمانچه معمول است.

وسعت

وسعت معمول صدای کمانچه نزدیک به سه اکتاو است و به علت وجود کوک های مختلف و عدم وجود دستان‎بندی، تمام فواصل موسیقی ملی (پرده، نیم پرده و ربع پرده) در این ساز قابل اجرا هستند. با انگشت گذاری روی اولین سیم تا حدود یک اکتاو زیر تر می‎توان از اصوات استفاده کرد.

کوک سیم‎ها

بنا بر نیاز اجرای مقام‎های مختلف، کوک سیم‎ها قابل تغییر است به طور معمول کوک سیم‎ها با یکدیگر فواصل چهارم یا پنجم درست دارد.

برای اطلاعات بیشتر به کتاب سازشناسی ایرانی مراجعه شود.