قره نی (کلارینت):
قره نی سازی انتقالی است و باید گفت انواع مختلفی از این ساز ساخته شده که هر یک با فاصله ای دیگر، انتقالی هست. ما در اینجا از قره نی «سی بمل» که رایج ترین نوع قره نی است گفتگو می کنیم. قره نی از دسته سازهای «یک زبانه ای» است و متشکل است از یک لوله استوانه ایکه انتهای تحتانی آن کمی مخروطی شده است. در انتهای بالایی ساز، تکیه گاهی مانند منقار، از جنس چوب، کائوچو یا پلاستیک تعبیه شده، که یک سوی آن تقریبا صاف و سوی دیگر سطحی منحنی است و در سوی صاف آن تیغه ای نئی بر «منقار» تکیه کرده است (زبانه). این قسمت را مجموعا «دهانی» می نامند که در موقع نواختن کاملا در دهان (و احیانا مابین دندان ها) قرار می گیرد. علاوه بر دهانی، قسمت های دیگر نیز در این ساز به نظر می رسند که همگی می توانند از هم جدا شوند. تعداد کلیدها و سوراخ های کلارینت، بسیار بیشتر از کلیدها و سوراخ های فلوت و به همین دلیل انگشت گذاری این ساز مشکل تر از فلوت است. وسعت کلارینت از سازهای بادی دیگر به نسبت بیشتر است.